Ο Φιλελληνισμός

   Από τις απαρχές της η Ελληνική Επανάσταση είχε την τύχη να δεχτεί τη βοήθεια ενός δυναμικού ρεύματος υποστήριξης που αναπτύχθηκε στις σημαντικότερες πόλεις της Ευρώπης. Ο φιλλεληνισμός, όπως ονομάστηκε αυτό το ρεύμα, πρόσφερε σημαντική βοήθεια στην ελληνική υπόθεση. 

   Πρώτον, με την αποστολή χρημάτων, εφοδίων και εθελοντών. Δεύτερον, ασκώντας πίεση στις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, ώστε να προχωρήσουν σε μια ευνοϊκή ρύθμιση για τους έλληνες επαναστάτες. Το ρεύμα αυτό παρά την ύφεση που κάποιες χρονιές γνώρισε, έλκυσε το ενδιαφέρον ορισμένων από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της εποχής. Διανοούμενοι, πανεπιστημιακοί, άνθρωποι των τεχνών και των γραμμάτων εργάστηκαν εθελοντικά προπαγανδίζοντας υπέρ της ελληνικής υπόθεσης. 

   Επιπλέον, ένας σημαντικός αριθμός εθελοντών προσήλθε στις επαναστατημένες περιοχές, για να πολεμήσει για τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου ελληνικού κράτους. Ανάμεσά τους βρέθηκαν γνωστοί στρατιωτικοί της εποχής των Ναπολεόντειων πολέμων, φοιτητές, κυνηγημένοι επαναστάτες ακόμη και τυχοδιώκτες ή καιροσκόποι, για τους οποίους η ελληνική επανάσταση φάνταζε ως περιπέτεια και μάλιστα επικερδής.

Ο λόρδος Μπάυρον στο Μεσολόγγι

    Ανεξάρτητα από τους πολλούς λόγους, τους διαφορετικούς τρόπους και τις ασύμβατες κάποτε προσδοκίες που στήριξαν στην ελληνική υπόθεση, όλοι αυτοί συνέβαλαν στο να διατηρηθεί ζωντανό το ενδιαφέρον της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης για την ελληνική επανάσταση, ιδίως στα σημαντικά αστικά κέντρα της Ευρώπης.

(πηγή εδώ)

Βίκτωρ Ουγκώ

  

 Ο Βίκτωρ Ουγκώ, έδειξε 

ιδιαίτερη ευαισθησία για την Κρητική 

Επανάσταση, που ξέσπασε από το 1866 έως το 1869. Κατά

 το διάστημα αυτό, υποστήριξε την Επανάσταση με 

επιστολές του που έστελνε και δημοσίευε στον ευρωπαϊκό 

τύπο, παρ΄ όλο το αρνητικό κλίμα που υπήρχε τότε στην 

Ευρώπη για την υπόθεση αυτή.  Ο Ουγκώ στράφηκε επίσης

 και εναντίον του Έλγιν, για την γνωστή υπόθεση της 

κλοπής των μαρμάρων του Παρθενώνα.

Ιούλιος Βερν

 Το κατ΄εξοχήν έργο που εκφράζει τον Φιλελληνισμό του

 Βερν είναι “το Αιγαίο στις φλόγες” .

 Η υπόθεση του έργου

 τοποθετείται λίγο πριν και λίγο μετά από τα γεγονότα της

Ναυμαχίας του Ναβαρίνου και αποτελεί έναν ύμνο για 

τον ελληνικό ηρωισμό, ενώ ταυτοχρόνως παρουσιάζει με 

πολύ ζωντανά χρώματα τη συμμετοχή στον αγώνα

 των Φιλελλήνων, οι οποίοι ανιδιοτελώς είχαν σπεύσει να 

βοηθήσουν τους επαναστατημένους και να μοιρασθούν 

μαζί τους τους πόθους και τα ιδανικά τους.

 Η πλοκή του έργου παρακολουθεί τις περιπέτειες του

 Γάλλου Φιλέλληνα ναυτικού Ερρίκου Ντ΄αλμπαρε και την 

προσπάθεια του ως καπετάνιου Ελληνικού πλοίου να 

καταστείλει την πειρατεία στο Αιγαίο για λογαριασμό της 

Ελληνικής κυβέρνησης (στην πραγματικότητα αυτό το έργο 

το έφερε εις πέρας ο Μιαούλης το 1828 μετά από διαταγή 

του Καποδίστρια).