Από την Α' και τη Β' τάξη
Από τη Γ' και τη Δ' τάξη
"Ο πιγκουίνος που φοβόταν το σκοτάδι"
Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένας πιγκουίνος που φοβόταν το σκοτάδι. Μια μέρα όταν πήγε στο σχολείο, είχε κοπεί το ρεύμα και ο πιγκουίνος φοβόταν. Μετά από λίγο ήρθε το ρεύμα και οι φίλοι του τον κορόιδευαν. όταν άρχισε να βρέχει και να ρίχνει αστραπές, όλοι οι φίλοι του πιγκουίνου φοβόντουσαν και τώρα ο πιγκουίνος τους κορόιδευε. Έτσι, όλοι κατάλαβαν ότι όλοι φοβούνται κάτι, αλλά ο πιγκουίνος δε φοβόταν πια το σκοτάδι.
Από τη Γ' και τη Δ' τάξη
«Το νησί
του χάλκινου κάβουρα»
Κάποτε σ’ ένα
μακρινό ψαροχώρι ζούσε
μία φτωχή οικογένεια
ψαράδων που είχε
τρεις γιούς . Κάθε πρωί
έπαιρναν τη βάρκα του
πατέρα τους και
πήγαιναν για ψάρεμα .
Ήταν ένα πρωινό
σαν όλα τα
άλλα η μαμά
ετοίμασε το πρωινό
γάλα με ψωμί
και ξύπνησε τους
τρείς γιούς της .
Ο Θοδωρής που ήταν ο
πιο μεγάλος ετοίμασε
το καΐκι και τα δίχτυα και φώναξε
τα αδέρφια του για
να ξεκινήσουν .
Είχε
αρχίσει να ξημερώνει
και τα τρία
αδέρφια δεν είχαν
πιάσει ούτε ένα
ψάρι , τότε ο Μάνος που
ήταν ο μικρότερος
πρότεινε να πάνε
σε πιο βαθιά
νερά έτσι κι
έγινε .
Αλλά για κακή
του τύχη ο
καιρός άλλαξε , μαύρα σύννεφα
γέμισε ο ουρανός
και μια τρομακτική
καταιγίδα ξεκίνησε . Τα
αδέρφια ήταν φοβισμένα
πιάστηκαν όλοι από
το κατάρτι και
χωρίς να το
καταλάβουν η βάρκα
βούλιαξε και αυτοί κρατημένοι
από το ξύλο
βρέθηκαν φουρτουνιασμένη θάλασσα
.
Τότε ένα δελφίνι
τραβώντας το ξύλο
με το στόμα
του τους πήγε
σε ένα μικρό
νησί.
Το νησί αυτό
ήταν μικρό είχε μία
αμμουδιά και βράχια , αλλά
ήταν μαγικό γιατί ήταν
το παλάτι του
χάλκινου κάβουρα .
Όταν
ξύπνησαν είδαν μπροστά τους
κάποιους κάβουρες που
άρχισαν να τους
περικυκλώνουν , τα παιδιά παραδόθηκαν και
οι κάβουρες τους
πήγαν μέσα στο
παλάτι εκεί ο
χάλκινος κάβουρας διάταξε
να τους ρίξουν
στο μπουντρούμι . Ο Αλέξης ο πιο έξυπνος
από όλους είχε
μια ιδέα : « Έχω μέσα
στην τσέπη μου αγκίστρια» και είπε
στα αδέλφια του
να κόψουν τα
κάγκελα της φυλακής. Αυτοί τα
έκοψαν καθώς και τα κάγκελα
και των άλλων κρατουμένων . Έπειτα ,
προχώρησαν ήσυχα στον διάδρομο,
άνοιξαν αθόρυβα την πόρτα του παλατιού και βγήκαν έξω .Αλλά τότε, ακούστηκε ο
συναγερμός του παλατιού. Όλοι οι κάβουρες βγήκαν έξω μαζί με τους άλλους
ανθρώπους που είχαν ελευθερωθεί. Ευτυχώς , μια βάρκα ήταν στην αμμουδιά ,την
έσπρωξαν στη θάλασσα κι έφυγαν χωρίς να τους πιάσουν. Όλοι τώρα γύρισαν πίσω
στο ψαροχώρι, είδαν ξανά τις οικογένειές τους .
Η περιπέτεια που έζησαν ήταν απίστευτη κι όμως
αληθινή…
Από την Ε' και τη Στ' τάξη
"Μπαχάρ"
Ζωγράφου, Μάρτιος 2019
Η νεαρή φοιτήτρια της πληροφορικής μπήκε στο δωμάτιό της στη φοιτητική εστία. Ήταν ευχαριστημένη, έγραψε άριστα στις εξετάσεις. Μέχρι να βράσει το νερό για το τσάι, άναψε την τηλεόραση. Έπαιζε ένα αφιέρωμα για την άνοιξη.
Στη γλώσσα της η άνοιξη λέγεται μπαχάρ. Αυτό είναι και το όνομά της. Το είχαν επιλέξει οι γονείς της, επειδή γεννήθηκε εκείνη την εποχή. Αναστέναξε. Πάνε χρόνια που δε γιόρταζε πια τα γενέθλιά της.
Χαλέπι, Μάρτιος 2011
Ήταν μια όμορφη ανοιξιάτικη μέρα. Η πόλη ήταν γεμάτη ζωή. Με το σχολείο θα πήγαιναν περίπατο στο κάστρο πάνω στον λόφο. Θα συνόδευαν και οι γονείς της, που ήταν αρχαιολόγοι. Ενώ είχαν συγκεντρωθεί στην αίθουσα εκδηλώσεων, ξαφνικά άρχισαν οι αεροπορικές επιδρομές. Μία βόμβα έπεσε πολύ κοντά στο σχολείο. Κατέρρευσε τμήμα της οροφής. Ανάμεσα στα πολλά θύματα ήταν και οι γονείς της Μπαχάρ.
Το ορφανό κορίτσι βρέθηκε μαζί με συγγενείς της να ακολουθεί ένα καραβάνι που εγκατέλειπε βιαστικά το Χαλέπι. Προορισμός η Ευρώπη. Μετά από πεζοπορία πολλών εβδομάδων, έφτασαν εξαντλημένοι στα τουρκικά παράλια και από εκεί με βάρκα στις ακτές της Λέσβου. Όσοι επέζησαν, εγκαταστάθηκαν σε προσφυγικούς καταυλισμούς.
Τα χρόνια πέρασαν. Παρά τις μεγάλες δυσκολίες, η Μπαχάρ κατόρθωσε να μπει με υποτροφία στο Πανεπιστήμιο.
Σε λίγο καιρό κλείνει τα 19. Όμως δε νιώθει χαρούμενη. Της λείπει η οικογένειά της, που την κατέστρεψε ο πόλεμος.
