27.3.12
18.3.12
Μέσα στο διαδίκτυο
Μαθαίνουμε:
να προστατεύουμε τα προσωπικά μας δεδομένα και την ταυτότητά μας ,
να συμμετέχουμε με ασφάλεια στα chat rooms ,
να αναγνωρίζουμε online παιχνίδια που περιέχουν επιβλαβές περιεχόμενο ,
να αναπτύσσουμε μια κριτική προσέγγιση προς τις πληροφορίες του διαδικτύου και να προστατευόμαστε από spam και ιούς.
κλικ πάνω στην εικόνα |
Πολλαπλασιάζω με το 10, 100, 1000
Μετά από τόση εξάσκηση αυτές οι ασκήσεις λύνονται με μεγάλη ευκολία, για να δούμε τι ποσοστό επιτυχίας θα έχουμε
Πηγή: Πανεπιστήμιο του Bristol: http://www.uwe.ac.uk/
κλικ στην εικόνα |
Πηγή: Πανεπιστήμιο του Bristol: http://www.uwe.ac.uk/
Παιχνίδια στα μαθηματικά (Α΄ & Β΄)
Πάμε να δοκιμάσουμε τις γνώσεις και τις δεξιότητες μας σε παιχνίδια με μαθηματικές πράξεις
κλικ εδώ
κλικ εδώ
με ορισμένες λίγο πιο εύκολες πράξεις |
αλλά και πιο δύσκολες |
και με διάφορα προβλήματα |
Παιχνίδια με διαιρέσεις (Β΄ & Γ΄)
κάνε κλικ πάνω στην εικόνα και βοήθησε τα παιδάκια να μοιράσουν τις πέτρες στα βαγόνια του ορυχείου
Πηγή: www.bbc.co.uk/schools
Στατικός ηλεκτρισμός
Εξερευνήστε το στατικό ηλεκτρισμό.
Δείτε ποια στοιχεία δίνουν ηλεκτρόνια και ποια στοιχεία παίρνουν ηλεκτρόνια από το μαλλί και πώς δημιουργείται ένας σπινθήρας λόγω του στατικού ηλεκτρισμού.
τι συμβαίνει αν τρίψουμε ένα μπαλόνι σε μάλλινο πουλόβερ |
γιατί κάποιες φορές νιώθουμε ένα τίναγμα όταν ακουμπάμε σε μεταλλική επιφάνεια |
Πηγή: phet.colorado.edu/el/
Δόμνα Σαμίου Ι
Το Σάββατο έφυγε από την ζωή μια σημαντικότερη ερμηνεύτρια αλλά και ερευνήτρια της ελληνικής παραδοσιακής μουσικής, η Δόμνα Σαμίου.
Η Δόμνα Σαμίου γεννήθηκε στις 12 Οκτωβρίου 1928 στην Καισαριανή της Αθήνας. Οι γονείς της ήταν μικρασιάτες πρόσφυγες από το Μπαϊντίρι, χωριό της περιοχής της Σμύρνης.
Σε ηλικία 13 ετών η Δόμνα Σαμίου έχει την πρώτη διδακτική επαφή με τη βυζαντινή και τη δημοτική μουσική αλλά και με τη λογική της έρευνας, μαθητεύοντας κοντά στον Σίμωνα Καρά, στο «Σύλλογο προς Διάδοσιν της Εθνικής Μουσικής», ενώ παράλληλα φοιτούσε στο νυχτερινό Γυμνάσιο.
Το 1963 αρχίζει τα ταξίδια της στην επαρχία για επιτόπιες καταγραφές και συγκέντρωση μουσικού υλικού για το προσωπικό της αρχείο με δικά της μηχανήματα.
Το 1981 ιδρύεται ο Καλλιτεχνικός Σύλλογος Δημοτικής Μουσικής - Δόμνα Σαμίου με σκοπό την διάσωση και προβολή της παραδοσιακής μουσικής και κυρίως την έκδοση δίσκων και τη διοργάνωση εκδηλώσεων με αυστηρές επιστημονικές και ποιοτικές προδιαγραφές.
Aπό το 1994 δίνει μαθήματα δημοτικού τραγουδιού για ενήλικες στο Μουσείο Ελληνικών Λαϊκών Οργάνων της Αθήνας. Πάμπολλες είναι επίσης οι πρωτοβουλίες της και έμπρακτη και ανιδιοτελής η προσφορά της σχετικά με την βελτίωση της μουσικής εκπαίδευσης των παιδιών στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση, αίτημα παιδαγωγικά πρωταρχικό και επιτακτικό κατά την ίδια.
***Από το αρχείο της ΕΡΤ
Η Δόμνα Σαμίου αφηγείται τα χρονιά που εργάστηκε στο Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας (ΕΙΡ) και ταξίδευε σε όλη την Ελλάδα για να καταγράψει και να διασώσει στο μαγνητόφωνό της την ελληνική παραδοσιακή μουσική. Αναφέρεται στους πρόσφυγες γονείς της, στην αγάπη που καλλιέργησε από παιδί για την παραδοσιακή μουσική, στη μακρόχρονη μαθητεία της δίπλα στον μεγάλο μουσικοδιδάσκαλο Σίμωνα Καρρά και στη γνωριμία και συνεργασία της με τον νεαρό τότε Διονύση Σαββόπουλο.
κλικ εδώ
"...Φυσικό είναι, όλοι οι γείτονές μου ήτανε Μικρασιάτες. Αυτοί οι άνθρωποι που ήρθαν από κει, παρόλο τον καημό που είχανε, παρόλο τον πόνο που χάσανε την πατρίδα τους και τα σπίτια τους και τα έχει τους, βρήκανε δουλειά σιγά σιγά εδώ και το κέφι δεν τους έλειπε.Πήγαιναν στις ταβέρνες που δημιουργήθηκαν εκεί γύρω, πίναν το κρασάκι τους, το ουζάκι τους, τραγουδούσανε. Ήτανε πάρα πολύ εγκάρδιοι. Γινόταν, ας πούμε, ένας γάμος. Όλοι μαζί βοηθούσαν στο γάμο, στρώνανε τα τραπέζια στην αυλή, φορούσανε στη μέση τους οι άντρες τραπεζομάντιλα και κάνανε τα γκαρσόνια. Ή αν γεννούσε μια γυναίκα, τρέχανε όλες οι γειτόνισσες να βοηθήσουνε τη λεχώνα να γεννήσει, να της πλύνουν τα ρούχα, να της πλύνουν τα πιάτα, να μαγειρέψουνε. Ή αν γινότανε κηδεία πάλι όλοι τρέχανε να βοηθήσουνε. Δεν είναι αυτό το σημερινό, που μένεις σε μια πολυκατοικία και δεν ξέρεις ποιος κάθεται από πάνω, ποιος κάθεται από κάτω, ποιος κάθεται πλάι. Εκεί γνώριζε ο ένας τον άλλον στη γειτονιά και όλοι συντρέχανε ο ένας τον άλλον, να βοηθήσουνε."
Οι νέοι πρέπει να γνωρίσουνε, να αγαπήσουνε, να τραγουδήσουνε ακόμα το δημοτικό τραγούδι στη μορφή που έφτασε σε μας από την παράδοση και τότε νομίζω ότι θα μπορέσουνε να καταλάβουνε τον πολιτισμό, την πνευματική αξία και την ηθική υπόσταση των ανθρώπων που το δημιούργησαν. Εγώ νομίζω ότι το πιο σπουδαίο πράγμα στο δημοτικό τραγούδι είναι αυτό το μάθημα ήθους που μας δίνει. Δηλαδή το δημοτικό τραγούδι μας μαθαίνει ότι τα τραγούδια γράφονται για να εκφραζόμαστε .
Το Β΄1 προβληματίζεται
Μια φορά και ένα καιρό σε μία πολύ όμορφη χώρα, την Ελλάδα, ζούσε η Ελπίδα.
Μια μέρα γεμάτη απορία, λέει στη μαμά της.
-Μαμά, δεν καταλαβαίνω όπου και αν πάω, βλέπω τον κόσμο να μπαίνει σε super market, να βγαίνει από τα σπίτια του, να ανεβοκατεβαίνουν σκάλες και να λένε το όνομα μου.
"Υπάρχει ακόμη ελπίδα;" ή το άλλο "Εγώ δε μένω μια σ' αυτή τη χώρα". Γιατί συμβαίνει όλο αυτό;
Η μαμά της σωπαίνει για λίγο και της λέει:
-Αγάπη μου, ο κόσμος τα λέει αυτά γιατί οι φύλακες που βάλαμε να προστατεύουν και να υπερασπίζονται τη χώρα μας δεν έκαναν σωστά τη δουλειά τους, κοίταζαν μόνο να κλέβουν για να χορταίνουν και να παχαίνουν οι ίδιοι. Δεν κοίταζαν το καλό της χώρας και του κόσμου. Η χώρα κατάντησε να έχει ανθρώπους που χρωστάνε και το χειρότερο ανθρώπους που πεινάνε!
Η Ελπίδα φοβισμένη ρωτάει:
-Δηλαδή και εγώ θα πεινάσω, θα αρχίσω να λεπταίνω και να μικραίνω από την πείνα;
-Όχι, μικρή μου, της απαντάει η μαμά της.
-Μη φοβάσαι, η ιστορία μας δίδαξε πως η Ελλάδα μπορεί να είναι μικρή χώρα, αλλά στα δύσκολα τα καταφέρνει. Είναι ένα γενναίο έθνος και μια χώρα που την αγαπάει ο θεός.
-Θα αρχίσω να μαθαίνω την ιστορία της Ελλάδας, φώναξε η Ελπίδα. Να τη λέω στους ανθρώπους για να τους δίνω την ελπίδα που ζητάνε.
11.3.12
Ξαναθυμάμαι τις αντωνυμίες
Προσωπικές
εγώ, εσύ, αυτός, αυτή, αυτό
(μου, σου, του/της, τη, το)
Αυτοπαθείς
ο εαυτός μου, ο εαυτός σου, ο εαυτός του
Οριστικές
ο ίδιος, η ίδια, το ίδιο
μόνος, μόνη, μόνο (μου, σου, του)
Δεικτικές
αυτός, αυτή, αυτό
τούτος, τούτη, τούτο
εκείνος, εκείνη, εκείνο
τέτοιος, τέτοια, τέτοιο
τόσος, τόση τόσο
Αναφορικές
που
ο οποίος, η οποία, το οποίο
όποιος. όποια, όποιο
όσος, όση, όσο
ό,τι
οποιοσδήποτε
οσοσδήποτε
οτιδήποτε
Αόριστες
ένας, μια
κανένας/κανείς, καμία/καμιά, κανένα
κάποιος, κάποια, κάποιο
μερικοί, μερικές, μερικά
κάτι, κατιτί
τίποτε/τίποτα
κάμποσος, κάμποση, κάμποσο
κάθε
καθένας, καθεμιά/καθεμία, καθένα
καθετί
ο, η, το τάδε
ο, η, το δείνα
άλλος, άλλη, άλλο
8.3.12
Οι πέντε φίλοι της Enid Blyton
Οι Πέντε Φίλοι της Enid Blyton εμφανίστηκαν για πρώτη φορά το 1942 , στο νησί των θησαυρών.Από τότε έχουν διαβαστεί και ξαναδιαβαστεί από εκατομμύρια παιδιά παγκοσμίως που αγάπησαν αυτή τη σειρά και όλες τις υπόλοιπες της ίδιας συγγραφέως.
Οι ήρωες έγιναν φέτος 70 χρονών και σημαντικοί εικονογράφοι όπως Quentin Blake, Helen Oxenbury, Emma Chichester Clark, Oliver Jeffers και Chris Riddell συμφώνησαν να σχεδιάσουν τα πέντε λαγωνικά για το 2012, μετά από πρόσκληση του εκδοτικού οίκου. Οι εικονογράφοι δέχτηκαν την πρόσκληση με χαρά και τα αποτελέσματα είναι τα εξής:
και μερικά από τα βιβλία στα ελληνικά:
Πηγή: the guardian
6.3.12
Το ηλιακό λεωφορείο της Λιλιπούπολης
Ένα λεωφορείο που το λένε ηλιοτρόπιο
με πεταλούδες άσπρες και ροζ,
με πεταλούδες άσπρες και ροζ,
κάνει κάθε μέρα κι ένα δρομολόγιο
πάνω σε μια γραμμή από φως.
Τρέχα ηλιακό μου λεωφορείο,
πέρνα σαν αστραπή πορτοκαλιά
κι απ' την εξάτμισή σου πέτα γύρω-γύρω
ηλιό-ηλιόσπορους να τρώνε τα πουλιά.
Μ' ένα λεωφορείο που το λένε ηλιοτρόπιο
γεμάτο γέλιο και μουσικές, πάμε κάθε μέρα
κι ένα δρομολόγιο στις φωτεινές μας Λιλι-γειτονιές.
Τρέχα ηλιακό μου λεωφορείο,
πέρνα σαν αστραπή πορτοκαλιά
κι απ' την εξάτμισή σου πέτα γύρω-γύρω
ηλιό-ηλιόσπορους να τρώνε τα πουλιά.
5.3.12
Όχι βία στα σχολεία
«Οταν χτυπούν ένα παιδί κάθε μέρα, του χαλούν τα πράγματα, δεν το αφήνουν ήσυχο, το κοροϊδεύουν, το ενοχλούν και το παιδί τότε δεν νιώθει καλά, μετά δεν έχει θάρρος και δεν μπορεί να το ξεπεράσει». Μόνο τα ίδια τα παιδιά μπορούν να δώσουν με τη μεγαλύτερη ακρίβεια το νόημα της λέξης bullying.
Τι είναι σχολική βία;
Πολλοί φαντάζονται ότι η σχολική βία έχει να κάνει μόνο με την άσκηση σωματικής βίας. Λαμβάνει όμως ποικίλες μορφές και δεν υπάρχει ένας καθολικός ορισμός της.
Εμφανίζεται κυρίως, με τη μορφή του σχολικού εκφοβισμού (bullying), ο οποίος περιλαμβάνει τη λεκτική, τη σωματική, την ψυχολογική, τη σεξουαλική παρενόχληση, καθώς και το βανδαλισμό. Αποτελεί εσκεμμένη πράξη, που αποσκοπεί στην πρόκληση σωματικού ή ψυχικού πόνου και στην υποταγή του θύματος.
Σωματική βία. Έχει να κάνει με ξυλοδαρμό, σπρωξίματα, χαστούκια ή και γρονθοκοπήματα. Είναι ίσως οι πιο έντονες και προφανείς μορφές άσκησης βίας.
Λεκτική βία. Εδώ έχει να κάνει με κοροϊδία, βρισιές, σαρκασμό, χειρονομίες, συκοφαντίες, γελοιοποίηση, απειλές. Οι υποτιμητικές αυτές εκφράσεις είναι συχνές στα παιδιά και αν ο αποδέκτης του χαρακτηρισμού είναι ηπιου χαρακτήρα, αυτή η συμπεριφορά θα έχει σαν αποτέλεσμα να κλεισθεί στον εαυτό του και να απομονωθεί. Αν όμως είναι ένα παιδί που είναι δυναμικό πιθανόν να έχουμε μια έντονη εκδήλωση βίας. Είναι γνωστό ότι πολλοί μαθητές σε αυτές τις ηλικίες δείχνουν μια επιθετική συμπεριφορά κυρίως προσπαθώντας να επιβληθούν. Αυτό συνήθως καταλήγει σε καβγάδες. Πολλές φορές το παιδί που έχει δεχτεί τη φραστική επίθεση και έχει αντιδράσει βίαια αντιμετωπίζεται με τον ίδιο τρόπο όπως το παιδί που ξεκίνησε.
Ψυχολογική βία. Εδώ έχουμε συνδυασμό των παραπάνω, με αποτέλεσμα ο μαθητής που είναι αποδέκτης των παραπάνω, να έχει μια έντονη πίεση. Να μη θέλει να πάει στο σχολείο, να μη τολμάει να μιλήσει, να μην έχει το θάρρος της γνώμης του.
Ηλεκτρονικό εκφοβισμός (Cyber Bullying). Μόρφή αυτής της βίας μπορεί να αποτελέσουν κακόβουλα sms, κλήσεις, e-mail, chat με απειλητικό περιεχόμενο, αναρτήσεις υβριστικών φωτογραφιών και βίντεο προς το πρόσωπο κάποιου μαθητή.
Ποιος μπορεί να είναι το "θύμα"; Συνήθως θύματα γίνονται μαθητές με κάποια αδυναμία, σωματική, εμφανισιακή, με κάτι για να δώσει αφορμή και λαβή σε σχόλια. Ένα παρατσούκλι, που υπερτονίζει αυτό το χαρακτηριστικό μπορει να θεωρηθεί άσκηση ψυχολογικής βίας.
Ο χώρος μπορεί να είναι παντού μέσα στο σχολείο αλλά και έξω από αυτό. Συνήθως όχι σε πολύ φανερούς χώρους χωρις και να αποκλείεται.
Ο στιγματισμός επίσης είναι μια μορφή βίας. Το να χαρακτηρισθεί ένας μαθητής με κάποιο τρόπο που να τον ακολουθεί στο σχολείο είναι και αυτός μια μορφή άσκησης βίας.
Ποιοι είναι οι λόγοι; Οι λόγοι που οδηγούν στην άσκηση βίας είναι πολλοί και διαφέρουν ανάλογα με το άτομο. Ορισμένοι παράγοντες είναι τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας, η ελλιπής καλλιέργεια, οι βίαιες συμπεριφορές που ενισχύονται από το περιβάλλον, οι ελλιπώς αναπτυγμένες επικοινωνιακές ικανότητες, η ανεπαρκής γονική υποστήριξη και επιρροή, οι άδικες τιμωρίες και η κακοποίηση των παιδιών και η επιρροή των μέσων μαζικής ενημέρωσης και οι κοινωνικές νόρμες.
Η στάση και η συμπεριφορά των παραβατικών μαθητών αποτελεί μικρογραφία του οικογενειακού, σχολικού και κοινωνικού περιβάλλοντος. Συνεπώς, η πρόληψη πρέπει να στηρίζεται στην υιοθέτηση διδακτικών μεθόδων που προάγουν την πειθαρχία, παράλληλα με την αίσθηση της δικαιοσύνης. Οι πειθαναγκαστικοί μέθοδοι, οι άδικες τιμωρίες, η πριμοδότηση ορισμένων μαθητών δημιουργούν αρνητικά πρότυπα, που αναπαράγουν τη βία.
Πώς αντιμετωπίζεται; Στοιχεία, όπως η ενίσχυση της αυτοεκτίμησης μέσω της επιβράβευσης και της αναγνώρισης, η συνεργασία και η παρώθηση ενισχύουν την απόκτηση νέων δεξιοτήτων και διδάσκουν στους μαθητές την ορθή διεκδίκηση των επιδιώξεών τους. Η συμμετοχή και η ενεργός δράση των μαθητών σε κοινωνικά επιθυμητές δραστηριότητες, εκτονώνει την ενέργεια και παράλληλα τους εξοπλίζει με δεξιότητες που θα αποδειχθούν χρήσιμες στην κοινωνική τους προσαρμογή.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)