Τζιάνι Ροντάρι

"Το να καταφέρει ένα βιβλίο να κάνει τα παιδιά 

να παίξουν, είναι μεγάλη επιτυχία"

   Ο Τζιάνι Ροντάρι γεννήθηκε τον Οκτώβριο του 1920 στο 

χωριό Πιεμόντε, στη Βόρεια Ιταλία.

  Ο πατέρας του, που ήταν φούρναρης, πέθανε πολύ νωρίς 

αφήνοντας πίσω τη γυναίκα του να αναθρέψει τρία μικρά 

παιδιά. 

Ο Τζιάνι Ροντάρι σε νεαρή ηλικία

  

 Ο Τζιάνι τελειώνοντας τη σχολή του Σεβέζο άρχισε τη 

σταδιοδρομία του σαν δάσκαλος, σε αγροτικές κυρίως 

οικογένειες, σε ηλικία μόλις 17 ετών. Παράλληλα διάβαζε 

φιλοσοφία, λογοτεχνία και πολιτικά κείμενα ενώ 

ασχολιόταν και με τη μουσική. 

   Ασχολήθηκε κυρίως με τη δημοσιογραφία, την οποία υπηρέτησε ως διευθυντής εφημερίδων και περιοδικών.

  

   Βέβαια, η ιδιότητα με την οποία έγινε γνωστός τόσο στη χώρα του, όσο και διεθνώς είναι αυτή του συγγραφέα παιδικών βιβλίων. Η δεκαετία του 1950 ήταν μια έντονα δημιουργική στιγμή για τον Ροντάρι, κατά την οποία δημοσίευσε εκατοντάδες ποιήματα και ιστορίες για παιδιά.

 Τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε ολόκληρο τον κόσμο (πολλά από αυτά κυκλοφορούν και στα ελληνικά) και έχουν διαβαστεί από εκατομμύρια παιδιά. 

 Πέθανε στη Ρώμη το 1980 κατά τη διάρκεια μιας 

χειρουργικής επέμβασης. 

Συζητώντας με τα παιδιά, που τόσο αγαπούσε

Ο Ροντάρι με το αστείρευτο χιούμορ του, και τις αλληγορίες 

του, δίνει στο παιδί εκείνες τις κατευθύνσεις που οδηγούν 

σε αξίες και ιδανικά αλλά και στον τρόπο για τη διατήρησή 

τους, τους αγώνες δηλαδή, και πάνω απ΄ όλα με την 

ελπίδα ζωντανή. 

   Μερικά από τα πιο γνωστά του βιβλία είναι τα εξής: 

"Παραμύθια για να σπάτε κέφι", "Ιστορίες φτιαγμένες στη 

μηχανή", "Γραμματική της φαντασίας", "Ο Κρεμμυδάκης και 

η παρέα του", "Η τούρτα στον ουρανό" και πολλά πολλά 

άλλα.

Για το έργο του αυτό ο συγγραφέας το 

1970 τιμήθηκε με το ανώτερο βραβείο παιδικής 

λογοτεχνίας, το Μετάλλιο Χανς Κρίστιαν Άντερσεν. 

Το σπουδαίο έργο του, που αποτελεί μια βάση για την 

ανάπτυξη παιδαγωγικών δραστηριοτήτων, είναι παγκόσμια 

γνωστό και αναγνωρισμένο.

Ποιος είναι ο εχθρός της σκέψης, της ικανότητας να εφευρίσκεις ιστορίες; 
«Εχθρός της σκέψης είναι η πλήξη. Αν όμως καλέσουμε τα παιδιά να σκεφτούν τι θα συνέβαινε αν, η Σικελία έχανε τα κουμπιά της, είμαι έτοιμος να στοιχηματίσω όλα μου τα κουμπιά ότι δεν θα έπλητταν».

Υπάρχει σχέση ανάμεσα στα μαθηματικά και στα παραμύθια; 
«Τα παραμύθια χρησιμεύουν στα μαθηματικά όπως τα μαθηματικά χρησιμεύουν στα παραμύθια. Χρησιμεύουν ακριβώς επειδή φαινομενικά δεν χρησιμεύουν σε τίποτα, όπως η ποίηση και η μουσική, όπως το θέατρο ή ο αθλητισμός (όταν δεν γίνονται επιχείρηση). Χρησιμεύουν στον ολοκληρωμένο άνθρωπο.»

(αποσπάσματα συνέντευξης του συγγραφέα)