20 Νοεμβρίου - Παγκόσμια Ημέρα Δικαιωμάτων του Παιδιού

   

   Η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού, που αποτελεί 

το πλέον αποδεκτό κείμενο για τα ανθρώπινα δικαιώματα 

παγκοσμίως, υιοθετήθηκε από τη Γενική Συνέλευση του 

ΟΗΕ στις 20 Νοεμβρίου του 1989. Την έχουν επικυρώσει 

όλα τα κράτη του κόσμου, (η χώρα μας την επικύρωσε στις 

2 Δεκεμβρίου 1992 με τον νόμο 2101), και τα 54 άρθρα της 

καλύπτουν όλα τα δικαιώματα των παιδιών. 

Η Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού περιλαμβάνει 

τρεις μεγάλες κατηγορίες δικαιωμάτων:

– Προστασία (από κάθε μορφής κακοποίηση, εκμετάλλευση, 

διάκριση, ρατσισμό, κ.λπ.)

– Παροχές (δικαίωμα στην εκπαίδευση, την υγεία, την 

πρόνοια, την ψυχαγωγία, κ.λπ.)

– Συμμετοχή (δικαίωμα στην έκφραση γνώμης, την 

πληροφόρηση, τον ελεύθερο χρόνο, κ.λπ.)

Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού

Όλα τα παιδιά είναι ίσα και πρέπει να προστατεύονται από διακρίσεις λόγω φυλής, χρώματος, φύλου, γλώσσας, θρησκείας, καταγωγής, πεποιθήσεων, νομικής κατάστασης των ίδιων ή μελών της οικογένειάς τους.

Το συμφέρον του παιδιού πρέπει να λαμβάνεται υπόψη σε όλες τις αποφάσεις που το αφορούν.

Τα παιδιά έχουν δικαίωμα στην ταυτότητα, δηλαδή σε ένα όνομα, επώνυμο και ιθαγένεια.

Τα παιδιά πρέπει να μεγαλώνουν σε ένα περιβάλλον που τους παρέχει τα αναγκαία υλικά αγαθά (στέγη, ρούχα, τροφή) και διασφαλίζει τη σωματική, νοητική, συναισθηματική και κοινωνική τους ανάπτυξη.

Τα παιδιά έχουν δικαίωμα να μην αποχωρίζονται από τους γονείς τους, εκτός αν αυτό γίνεται με κοινή απόφαση των γονέων ή ύστερα από απόφαση της Πολιτείας, επειδή οι γονείς τα παραμελούν ή τα κακομεταχειρίζονται.

Όλα τα παιδιά, ανάλογα με την ηλικία και την ωριμότητά τους, έχουν δικαίωμα να εκφράζουν τη γνώμη και τις απόψεις τους σε θέματα που τα αφορούν. Οι ενήλικες πρέπει να λαμβάνουν υπόψη τη γνώμη τους πριν πάρουν αποφάσεις γι’ αυτά.

Τα παιδιά έχουν δικαίωμα να εκφράζουν τις θρησκευτικές ή άλλες πεποιθήσεις τους.

Κανείς δεν μπορεί να επεμβαίνει αυθαίρετα στην ιδιωτική ζωή των παιδιών, στην οικογένεια, την κατοικία ή την αλληλογραφία τους, ούτε να προσβάλλει την τιμή και την υπόληψή τους.

Τα παιδιά έχουν δικαίωμα πρόσβασης στα μέσα ενημέρωσης (εφημερίδες, ραδιόφωνο, τηλεόραση, ηλεκτρονικά μέσα) αλλά πρέπει και να προστατεύονται από τις αρνητικές επιδράσεις τους.

Τα παιδιά έχουν δικαίωμα προστασίας από κάθε μορφής κακομεταχείριση: βία, παραμέληση, κακοποίηση και εκμετάλλευση, μέσα και έξω από την οικογένεια.

Τα παιδιά που προέρχονται από ξένη χώρα έχουν δικαίωμα φροντίδας και προστασίας.

Τα παιδιά με ειδικές ανάγκες έχουν δικαίωμα στη δωρεάν ειδική φροντίδα, εκπαίδευση και επιμόρφωση, ώστε να απολαμβάνουν ισότιμη και αξιοπρεπή ζωή.

Τα παιδιά έχουν δικαίωμα στην ιατρική περίθαλψη και φροντίδα, τους εμβολιασμούς, τη νοσηλεία, κ.λπ.

Όταν η οικογένεια δεν μπορεί να φροντίσει ένα παιδί, τότε η Πολιτεία αναλαμβάνει τη φροντίδα του με θεσμούς όπως η υιοθεσία, η φιλοξενία σε ανάδοχη οικογένεια ή σε ίδρυμα, που πρέπει να σέβονται πλήρως τα δικαιώματά του.

Όλα τα παιδιά έχουν δικαίωμα στην εκπαίδευση, σύμφωνα με τις ανάγκες και τις ιδιαιτερότητές τους. Το κράτος πρέπει να παίρνει μέτρα ώστε τα παιδιά να γράφονται και να μη διακόπτουν στο σχολείο, να αναπτύσσουν τις ικανότητες και την προσωπικότητά τους. Τα πειθαρχικά μέτρα δεν πρέπει να προσβάλλουν την αξιοπρέπεια των μαθητών.

Τα παιδιά έχουν δικαίωμα στην ανάπαυση, στο παιχνίδι και την ψυχαγωγία.

Τα παιδιά πρέπει να προστατεύονται από κάθε μορφής οικονομική εκμετάλλευση. Έχουν όμως δικαίωμα στην εργασία με ασφάλιση και υπό προϋποθέσεις, ανάλογα με την ηλικία, το είδος εργασίας, το ωράριο, κ.λπ.

Τα παιδιά που είτε τα ίδια είτε μέλη της οικογένειάς τους κάνουν χρήση ναρκωτικών ή άλλων ουσιών που προκαλούν εξάρτηση έχουν δικαίωμα κατάλληλης υποστήριξης.

Τα παιδιά που συλλαμβάνονται και δικάζονται έχουν δικαίωμα να αντιμετωπίζονται με αξιοπρέπεια και σεβασμό στην ιδιωτική τους ζωή, να ενημερώνονται αναλυτικά από τις Αρχές σε κατανοητή γλώσσα και να έχουν νομική βοήθεια. Σε περίπτωση που είναι απολύτως απαραίτητη η κράτησή τους, αυτή πρέπει να γίνεται χωριστά από ενήλικα άτομα και με σεβασμό στην προσωπικότητα και τις ανάγκες τους.

(αρχική πηγή εδώ)

20 Νοεμβρίου Παγκόσμια Ημέρα για τα δικαιώματα του παιδιού

Την πόρτα ανοίγω το βράδυ - Μίκης Θεοδωράκης

Τάκης Σινόπουλος - Δοκίμιο '73-'74

Υπάρχει ένα παράθυρο καμωμένο κόσκινο στη φωτογραφία του δρόμου. Τώρα η σκάλα σε διασχίζει καθέτως απ' το υπόγειο ως τον αυχένα. 

Κάποιος ανεβαίνει μ΄ ένα τρανζίστορ ρυθμικός πολλαπλασιασμός των ειδήσεων. Στη μικρή οθόνη τα πρόσωπα εναλλάσονται σταθερά δίχως πολλούς θορύβους. Η εξουσία όπως πάντοτε φωτίζεται με τετραγωνισμένο φως. 

Ιαχές. Το πλήθος. Στο μεταξύ το πλήθος. Αόρατα μάτια με τρεις διαστάσεις ακτινογραφούν εισερχομένους, εξερχομένους, διερχομένους. Τα περίστροφα ακίνητα βαθιά μέσα τους σαφώς οπλισμένα. Το πλήθος φεύγει έφυγε. Κι εκεί σε βρήκαν αργότερα με μια ριπή (τρύπες 7-8) στη πλάτη σου ετών ας πούμε 24 καμιά ταυτότητα.   

Ταξίδι στο μεγάλο διάδρομο καταργημένος χρόνος. Όχι σκοτάδι μήτε μισοσκόταδο μήτε και φως. Ταξίδι τα χαράματα σ' ένα γυμνό τοπίο σκοποβολής. Η βρύση πλένει χέρια και πουκάμισο οι εφημερίδες καταπίνουν τις φωνές. Αστυνομίες αμίλητες μέσα σε σκοτεινές αστυνομίες. Πρωθυπουργοί με σκεπασμένο πρόσωπο. 

Απάνω οι νόμοι σε σειρές σοφή συναρμογή και διάταξη με τους συνήθεις αγωγούς σωλήνες σωληνώσεις πολαπλά κυκλώματα με θύρες διαφυγής. Κυκλοφορία παράπλευρη για τους αξιοπρεπείς φονιάδες... 

Κι εσείς που ωστόσο συνεχίζετε κρατώντας προστατεύοντας στα δόντια σας την τελευταία σας λέξη. Το λάθος των μηχανουργών. 

Σοφία Βέμπο και εξέγερση του Πολυτεχνείου

 

Το βράδυ των γεγονότων του Πολυτεχνείου, η Σοφία Βέμπο κατοικούσε σε ένα διαμέρισμα της οδού Στουρνάρα και παρακολούθησε από το μπαλκόνι της τα τανκς να περνούν την πύλη του Πολυτεχνείου. 

Θέλοντας να βοηθήσει τους φοιτητές που έτρεχαν πανικόβλητοι, κατέβηκε στην είσοδο της πολυκατοικίας και άνοιξε την πόρτα, ώστε να μπουν μέσα όσοι χωρούσαν και να προστατευτούν. 

Όταν κάποιοι άνδρες της Ασφάλειας τη ρώτησαν αν υπήρχαν φοιτητές μέσα στο κτίριο, εκείνη τους απάντησε αρνητικά, γνωρίζοντας πως δε θα τολμούσαν να αμφισβητηθούν τα λεγόμενα της "Τραγουδίστριας της Νίκης".

Η φωτογραφία της ημέρας!

Bruce Davidson

"Untitled" ("Χωρίς Τίτλο")

(1966-1968)

Έλεν Κέλερ, το «θαύμα θέλησης»

” Τα καλύτερα και πιο όμορφα πράγματα στον κόσμο δεν μπορεί να τα δει ή να τα αγγίξει κανείς...

 Πρέπει να τα αισθανθείς με την καρδιά.”
 

 

 

 Οταν ήταν 19 μηνών, η Ελεν Ανταμς Κέλερ προσβλήθηκε από μια ασθένεια που την άφησε τυφλή και κωφάλαλη. Στα έξι της χρόνια την εξέτασε ο Αλεξάντερ Γκράχαμ Μπελ και την έστειλε σε μια δασκάλα από το Ιδρυμα Perkins της Βοστώνης, ονόματι Ανν Σάλιβαν Μέισι. Μέσα σε λίγους μήνες η μικρή Ελεν είχε μάθει να ψηλαφεί αντικείμενα και να τα συνδέει με λέξεις, τις οποίες σχημάτιζε γράφοντας πάνω στην παλάμη της. Η Σάλιβαν, αξιοθαύμαστη δασκάλα, πέτυχε να αποκαταστήσει την επαφή του μικρού κοριτσιού με τον κόσμο.

  Το καλοκαίρι του 1887 η Σάλιβαν πήρε τη μαθήτρια και την έβγαλε από το σπίτι. Την πήγε στο πλυσταριό.

Από την αυτοβιογραφία της Κέλλερ:

«Κάποιος έβγαζε νερό και η δασκάλα μου έβαλε το χέρι μου κάτω από τη βρύση. Καθώς το δροσερό νερό έπεφτε στο ένα μου χέρι, σχημάτισε στο άλλο τη λέξη «νερό», πρώτα αργά, μετά γρήγορα.

Στεκόμουνα ήσυχη, με όλη μου την προσοχή στραμμένη στις κινήσεις των δακτύλων της. Ξάφνου αισθάνθηκα μια σκοτισμένη ανάμνηση κάτι ξεχασμένου –το ρίγος μιας σκέψης που ξαναγύριζε... Και κάπως έτσι μου αποκαλύφτηκε το μυστήριο της γλώσσας. Τότε κατάλαβα ότι «ν-ε-ρ-ό» σήμαινε το θαυμάσιο δροσερό «κάτι» που έτρεχε πάνω στο χέρι μου.

Αυτή η ζωντανή λέξη ξύπνησε την ψυχή μου, της έδωσε φως, ελπίδα, χαρά.. την έκανε ελεύθερη!»

 Ενθουσιασμένη έμαθε μέσα σε μία ημέρα 30 νέες λέξεις, που έγιναν σύντομα εκατοντάδες και τις οποίες σταδιακά κατάφερε να συνδυάζει σε απλές προτάσεις. Γρήγορα η φιλομαθής Έλεν έμαθε να γράφει σε ειδική γραφομηχανή και να διαβάζει κείμενα σε αλφάβητο μπράιγ.

   Το 1888 το αχώριστο δίδυμο μετακόμισε στη Βοστώνη, όπου το παιδί-θαύμα φοίτησε στη Σχολή Πέρκινς. 

  Δεν μπορούσε όμως να μιλήσει, πράγμα που κατάφερε για πρώτη φορά σε ηλικία εννέα ετών, με τη βοήθεια ειδικευμένης δασκάλας η οποία τοποθετούσε  το χέρι της Ελεν πάνω στα χείλη της την ώρα που πρόφερε τις λέξεις, μέσα στο στόμα της για να μάθει να τοποθετεί σωστά τη γλώσσα της και πάνω στον λαιμό της για να νιώθει τις διαφορετικές δονήσεις του.  Σταδιακά η Κέλερ έμαθε να διαβάζει τα χείλη των άλλων ακουμπώντας το χέρι της πάνω στο στόμα τους και άρχισε δειλά δειλά να μιλάει, στην αρχή ακατάληπτα,αργότερα εντυπωσιακά καλά.

Η Ελεν Κέλερ ψηλαφεί το πρόσωπο της δημοσιογράφου Φίλις Μπατέλ, κατά τη διάρκεια συνέντευξης, την 21η Ιουνίου 1955

   Η Κέλερ άρχισε περιοδείες και διαλέξεις ανά τον κόσμο επισκέφθηκε περισσότερες από 35 χώρες, μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα με σκοπό τη συλλογή χρημάτων και την ευαισθητοποίηση της κοινής γνώμης στα προβλήματα των ατόμων     

 με  ειδικές ανάγκες, σε θέματα ρατσισμού και φεμινισμού.

  Τα τελευταία χρόνια της ζωής της αποσύρθηκε από τη δημόσια ζωή.
Πέθανε ήσυχα στη διάρκεια της απογευματινής σιέστας στο Γουέστπορτ
του Κονέκτικατ, την 1η Ιουνίου 1968, λίγες ημέρες
προτού γιορτάσει τα 88α γενέθλιά της. 

Με τον Μαρκ Τουαίην

 

7 Νοεμβρίου - Γεννήθηκε ο Αλμπέρ Καμύ

 

Ο Αλμπέρ Καμύ (Albert Camus) γεννήθηκε στις 7 Νοεμβρίου 1913 στην Αλγερία. Ήταν Γάλλος φιλόσοφος και συγγραφέας, ιδρυτής του Theatre du Travail, για το οποίο δούλεψε ως σκηνοθέτης, διασκευαστής και ηθοποιός. 

Σπουδαία έργα του αποτελεούν τα μυθιστορήματα "Ο Ξένος" και "Η Πανούκλα", τα θεατρικά έργα "Καλλιγούλας" και "Οι δίκαιοι" και τα φιλοσοφικά του δοκίμια "Ο Μύθος του Σίσυφου" και "Ο επαναστατημένος άνθρωπος". 

Τιμήθηκε το 1957 με το Βραβείο Νόμπελ Λογοτεχνίας. 

Έχασε τη ζωή του σε τροχαίο ατύχημα το 1960.

Στα βάθη του χειμώνα, ανακάλυψα πως μέσα μου υπήρχε ένα ακατανίκητο καλοκαίρι.

Μαρκ Σαγκάλ

   O Μαρκ Σαγκάλ ήταν Γάλλος ζωγράφος, Ρωσο-εβραϊκής καταγωγής. Θεωρείται ένας από τους μείζονες καλλιτέχνες της μοντέρνας τέχνης.

   Ο Σαγκάλ γεννήθηκε στο Βιτέμπσκ της σημερινής Λευκορωσίας, πρωτότοκος γιος εβραϊκής οικογένειας με εννέα παιδιά. Φοίτησε στο εβραϊκό δημοτικό σχολείο και αργότερα συνέχισε τις σπουδές του σε δημόσιο γυμνάσιο.Από νεαρή ηλικία ασχολήθηκε με τη μουσική μαθαίνοντας βιολί, καθώς και με το σχέδιο. Έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη ζωγραφική και φοίτησε στη σχολή ζωγραφικής του Γεχούντα Πεν, στο Βιτέμπσκ, με στόχο να ολοκληρώσει αργότερα τις σπουδές του στην πρωτεύουσα της Ρωσίας. Το χειμώνα του 1906, εγκαταστάθηκε στην Αγία Πετρούπολη.

   Κατάφερε να κερδίσει υποτροφία για σπουδές στη γνωστή σχολή Svanseva, όπου δίδασκε ο Λέον Μπακστ, σχεδιαστής σκηνικών για το ρωσικό θέατρο και εκπρόσωπος του συμβολισμού. Τα πρώτα έργα του Σαγκάλ χαρακτηρίζονταν από θέματα που επανήλθαν και σε μεταγενέστερους πίνακές του, όπως αγροτικές σκηνές ή θέματα εμπνευσμένα από τη ζωή στην ύπαιθρο και την επαρχία.

   Τον Σεπτέμβριο του 1923 εγκαταστάθηκε εκ νέου στο Παρίσι και τον επόμενο χρόνο παρουσιάστηκε η πρώτη αναδρομική έκθεση έργων του και ακολούθησε η πρώτη του ατομική έκθεση στη Νέα Υόρκη. Όπως σημειώνει ο ίδιος ο Σαγκάλ στα απομνημονεύματά του, η δεκαετία 1923-1933 υπήρξε η πιο ευτυχισμένη της ζωής του. 

   Μετά την επιστροφή του στη Γαλλία η φήμη του άρχισε να αυξάνεται σταθερά. Το 1959 έγινε επίτιμο μέλος της Αμερικανικής Ακαδημίας Τεχνών και Γραμμάτων και στα επόμενα χρόνια διοργανώθηκαν αναδρομικές ή ατομικές εκθέσεις του σε διάφορες πόλεις, ενώ το 1973 εγκαινιάστηκε το Εθνικό Μουσείο Σαγκάλ στη γαλλική Νίκαια. Στα τελευταία χρόνια της ζωής του ασχολήθηκε εκτεταμένα με τοιχογραφίες, ψηφιδωτά και υαλογραφήματα, με σημαντικότερες δημιουργίες το εσωτερικό της εκκλησίας στο Plateau d' Assy της Σαβοΐας (1957), τα βιτρώ του καθεδρικού ναού της πόλης Μετς και της συναγωγής της Πανεπιστημιακής Κλινικής της Ιερουσαλήμ (1962), τα παράθυρα του κτιρίου των Ηνωμένων Εθνών στη Νέα Υόρκη και την οροφή της όπερας του Παρισιού (1964) καθώς και οι τοιχογραφίες για το κτίριο του κοινοβουλίου στην Ιερουσαλήμ (1966).

   Όταν η γαλλική κυβέρνηση υπέγραψε συμφωνία συνθηκολόγησης με τη ναζιστική Γερμανία, ο Σαγκάλ δεν μπορούσε να παραμείνει ασφαλής στη Γαλλία. Συνελήφθη Μασσαλία και επρόκειτο να παραδοθεί στους Γερμανούς, ωστόσο τελικά σώθηκε από αμερικανική παρέμβαση. Χάρη στη φήμη του, ο ίδιος κατόρθωσε να ξεφύγει από την προοπτική των στρατοπέδων συγκέντρωσης και στις 7 Μαϊου 1941 επιβιβάστηκε με την οικογένειά του σε πλοίο που τους μετέφερε στις Ηνωμένες Πολιτείες για να εγκατασταθούν τελικά στην πόλη της Νέας Υόρκης. 

   Πέθανε στις 28 Μαρτίου 1985 σε ηλικία 97 ετών, στην κοινότητα του Αγίου Παύλου, στη νοτιοανατολική Γαλλία. Το 1997 ιδρύθηκε το Μουσείο Σαγκάλ στη γενέτειρά του, το οποίο περιλαμβάνει αντίγραφα των έργων του.

Σχολικός Κανονισμός 2024-2025