6.2.24

Ο αγαπημένος μας Τσάρλι Τσάπλιν!



   Ο Σερ Τσαρλς Σπένσερ Τσάπλιν ο νεότερος (1889−1977),
 γνωστότερος με το υποκοριστικό Τσάρλι και, στην
 Ελλάδα κυρίως, με το προσωνύμιο «Σαρλό», υπήρξε Άγγλος
 ηθοποιός και σκηνοθέτης, που μεγαλούργησε στις πρώτες
 δεκαετίες του Χόλυγουντ. Είναι χρονικά η πρώτη παγκόσμια
 αναγνωρίσιμη φιγούρα της κινηματογραφικής τέχνης, κυρίως
 μέσω του χαρακτήρα «Σαρλό» που ενσάρκωνε στις πρώτες
 ταινίες του.


   Από το 1912 ως το 1918 αξιοποίησε το ταλέντο του σε πολλές
 μικρές κωμωδίες του βωβού κινηματογράφου, δημιουργώντας
 τον τύπο του Σαρλό. Ο ίδιος όχι μόνο πρωταγωνιστούσε, αλλά
 ήταν επίσης ο σεναριογράφος,σκηνοθέτης και συνθέτης της
 μουσικής των ταινιών του. Η παγκόσμια καταξίωση ήρθε
 μέσα από τις μεγάλου μήκους ταινίες του, όπως οι Μοντέρνοι καιροί, Ο Μεγάλος Δικτάτωρ, Τα φώτα
 της πόλης, Ο κύριος Βερντού και άλλες, που τον
 κατέταξαν ανάμεσα στους σημαντικότερους δημιουργούς της
 έβδομης τέχνης.




 Ο κωμικοτραγικός χαρακτήρας Σαρλό με τα φαρδιά παντελόνια, το κοντό μουστάκι, τα τρύπια παπούτσια και το χαρακτηριστικό μπαστούνι, αποτελεί μία από τις σημαντικότερες και πιο αναγνωρίσιμες μορφές του παγκόσμιου κινηματογράφου.







   Τα ενδιαφέροντα του Τσάρλι Τσάπλιν επεκτείνονται και στη συγγραφή, τη μουσική και τον αθλητισμό. Έγραψε 4 βιβλία, καθώς και όλα τα σενάρια των ταινιών του. Παρότι αυτοδίδακτος, ήταν εξαιρετικός μουσικός και έπαιζε αρκετά μουσικά όργανα, όπως βιολί και τσέλο. Συνέθεσε, επίσης, αρκετά τραγούδια, τα οποία και δημοσίευσε.


 Στην ταινία «Το χαμίνι» (The kid) ο Τσάρλι Τσάπλιν 

χρησιμοποίησε, ως ηθοποιό, ένα μικρό αγόρι 7 ετών, τον 

Τζάκι Κούγκαν.




   Αναλάμβανε ο ίδιος την μουσική επένδυση των ταινιών του, αποτελώντας μια σπάνια περίπτωση καλλιτέχνη που όχι μόνο χρηματοδότησε και ανέλαβε την παραγωγή όλων των ταινιών του, αλλά ήταν ακόμη ο συγγραφέας, ο πρωταγωνιστής, ο σκηνοθέτης και ο συνθέτης της μουσικής τους.





1972: Απονομή τιμητικού Όσκαρ στον Τσάρλι Τσάπλιν

Σύμφωνα με την Wikipedia, σ’ αυτή την τελετή ο Τσάρλι 

Τσάπλιν κέρδισε το μακρύτερο, στην ιστορία της Ακαδημίας, 

standing ovation, δηλαδή χειροκρότημα με όρθιους τους 

θεατές, που κράτησε συνολικά δώδεκα λεπτά. 



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου